Door Fred Triep

De kaart links is een bewerking van de kaart uit het CIA Factbook over Madagaskar. In de kaart is met een kader het gebied aangegeven, waar de trektocht plaats vond. Het kaartje rechts geeft het gebied van de trektocht weer. De bron van dit eenvoudige kaartje is OpenFietsMap Madagascar Klik op het kaartje rechts als je een grote gedetailleerde kaart wilt zien van de gemaakte route.

Algemene beschrijving

Ik heb deze trektocht in september/oktober 2015 gedaan met Annelies, Corrie, Jan en Herman, reisgenoten die samen met nog enkele anderen zes weken met mij door Madagaskar hebben getrokken.
Deze vijdaagse trektocht kan geboekt wordfen via het Centre Lambaohany in Tamatave. Centre Lambaohany is een stichting van twee Nederlanders (George en Marcia). Zij hebben de stichting opgericht om projecten (Landbouw, educatie, ecotoerisme) in dit gebied uit te kunnen voeren, waarmee ze de bevolking van de streek ten noordwesten van Brickaville ondersteund kunnen ondersteunen.
Centre Lambahoany biedt vijf verschillende trektochten aan, die via hun website geboekt kunnen worden.  Wij hebben de vijfdaagse "savage" trekking gedaan, waarbij we ondergebracht werden in huizen van de dorpbewonners.

Gedetailleerde beschrijving

Op maandag 28 september zijn we met acht persxonen na een boottocht over het Canal Pangalanas in Tamatave aangekomen. Tuktuk's brachten ons naar het Centre Lambahoany, waar we in verschillende bungalows werden ondergebracht.

Dinsdag 29 september 2015

Op deze dag zouden we gaan beginnen  met onze trektochten. Anneke, Janny en Robert gaan een driedaagse trektocht (Milay trekking) doen en Annelies, Corrie, Jan, Herman en ik gaan een vijfdaagse trektocht (Savage trekking) doen. Beide trektochten hebben we via het Centre Lambahoany geregeld. De eerste dag van onze trektocht verloopt synchroon, we nemen dus pas morgenochtend afscheid van elkaar.

Links:  Straatbeeld van de hoofdstraat van Brickaville, de weg van Andasibe naar Tamatave (RN 2) Rechts en helmaal rechts: Aanlegplaats van de boten die stroomopwaarts de Rianila opgaan. Op de achtergrond de brug van de RN 2 en de spoorlijn over de Rianila Foto's: Fred Triep

Lambert wilde de twee groepen over twee boten verdelen. Dat wilde wij niet. Na protesten van Robert en Herman kwam de hele groep van acht in een boot terecht. We vaarden enige uren in de lange, maar smalle pirogue, stroomopwaarts. In het begin van de middag moesten we nog een keer uitstappen voor de lunch.

Op weg naar de kraam, waar we de lunch gingen genieten, passeerden we droogbedden met kaneel en gemberwortels.

Links:  We stappen, terwijl de pirogue naast bamboevlotten ligt, uit onze boot voor de lunch Rechts: Droogplek voor stukjes kaneel (afkomstig van de schors van de kaneelboom) Helmaal rechts: Gemberwortels liggen te drogen op een doek

Na de lunch stapten we weer in de boot en gingen we verder stroomopwaarts. Omstreeks 16.00 uur kwamen we bij stroomversnellingen: we moesten er allemaal uit. We volgden een pad langs de rivier dat bovenlangs de rivier lipe. Daardoor hadden we fraaie uitzichten op de rivier.

Links:  We passeren een klein beek via bamboestokken, waarbij het personeel van de bootddienst ons helpt Rechts: De stroomversnellingen, waarvoor we uit de boot moesten stappen.

De groep van de vijfdaagse trekking zou na het passeren van de stroomversnelling weer in kunnen stappen. Maar we besloten samen met de andere drie te gaan lopen. Dat betekende anderhalf uur lopen over paadjes, die af en toe glibberig waren.

Tegen de schemering bereikten we het dorp Fetraomby, waar we zouden overnachten.  In een van de huizen was een huiskamer, waar we gingen zitten. Na een biertje kregen we de kamers toegewezen.

Woensdag 30 september 2015

Voor het ontbijt, zo tussen zes en zeven uur ’s ochtends, liep ik even door het dorp Fetraomby. De meeste dorpelingen waren toen al actief, zij gingen  naar hun landje, deden werkzaamheden thuis of waren actief in hun winkeltje.  Aan de ene kant van het dorp zag ik een man een schutting rond zijn huis bouwen van bamboestokken: dat zag er stevig uit en het kon ook snel gemaakt worden.  Bamboe wordt in Madagaskar veel gebruikt als constructiemateriaal, het wordt niet voor niets het “staal van de tropen” genoemd.

Links:  Een man bouwt een bamboehek om zijn huis Rechts: Video van het bouwen van de schutting van bamboe

Even verder in het dorp zag ik mannen draagjukken maken van jerrycans en balen. Zij  gaan waarschijnlijk op stap naar een ander dorp of misschien naar hun akkerlandje.

Na het gezamenlijke ontbijt namen wij van de vijfdaagse tocht afscheid van Anneke, Janny en Robert. Zij zouden vandaag een gemakkelijke tocht gaan maken naar een waterval en dan weer terugkeren en dus weer in dit dorp blijven slapen..  De volgende dag zou voor hen spannend worden, dan moesten ze op tijd in Brickaville zijn om met de Cotisse naar Tana te kunnen rijden. Iemand hielp ons met het maken van een afscheidsfoto.

Links:  Mannen maken draagjukken met bamboestokken om jerrycans en andere spullen te vervoeren Rechts: Ons vijftal neemt afscheid van het drietal Anneke, Janny en Robert met een afscheidsfoto, waarop ook onze gids Lambert staat

Ook na dit afscheid voelen we dat we ze gaan missen: het was aangenaam om met Anneke, Janny en Robert om te gaan. Het waren geen fanatieke plantenliefhebbers zoals de mensen van de Hortus, maar ik weet zeker dat ze ook genoten hebben. Robert kon onze “obsessie” goed relativeren. Op kritieke momenten zorgde hij ervoor dat er wijze beslissingen genomen worden: de beklimming van de Pic Boby annuleren omdat er te weinig tijd over was en adequaat reageren bij het inschepen.

Na het afscheid liepen we met Lambert en de lokale gids Irina een tocht van ongeveer 7 uur naar een ander dorp in de bergen. Het pad was vaak glibberig. Vooral de stukken waar we steil naar boven of omlaag moesten, waren riskant. Maar onze gidsen waren erg behulpzaam.  Corrie had een privégids geregeld, die haar bagage droeg en haar bij moeilijke passages hielp.

De eerste uren van de tocht liepen we weer bovenlangs de rivier de Rianila. Uiteindelijk staken we de rivier over met behulp van pirogues. Deze zagen er niet stabiel uit, zowel Jan, Herman als ik waren bang dat we zouden omslaan en dat onze camera’s nat zouden worden. Door op de knieën in de pirogue te gaan zitten en diep te knielen, konden we het omslaan van de kano vermijden.

Links:  We dalen af naar de Rianila Rechts: Impressie van de rivier Rianila en het vervoer er over van bamboe en bananen Helemaal rechts: Annelies, Corrie en Jan vertrekken met de eerste pirogue naar de overkant.

In het half natuurlijke landschap, waar we door heen liepen, stonden veel reizigersbomen (Ravenala madagascariensis). Van deze boom worden verschillende onderdelen gebruikt. De vezels in de bladeren zijn stevig en toen de schoenen van Jan kapot gingen konden de gidsen zijn schoenen tijdelijk repareren met de vezels van deze boom.

Hoewel er veel glibberige stujkken in de wandelroute zaten, waren er gelukkig ook vlakke stukken die goed opgedroogd waren en dus niet zo glibberige waren. Dat waren vaak de trajecten boven op een kam of hoogvlakte. Vrijwel altijd keken we dan uit op een  redelijk open secundair woud. Het oorspronkelijke primaire oerwoud was bijna helemaal verdwenen. Erg jammer.

Bij het kruisen van beken probeerden Irina en Lambert zo veel mogelijk stenen in het water te leggen, waardoor we over konden hoppen, eventueel aan de hand van hen.

Links: Tijdens een vlak stuk in een hoger terrein kunnen we over de omgeving uitkijken Rechts: Bij het oversteken van beken maakten we zo veel mogelijk gebruik van neergelegde stenen, zodat onze voeten droog bleven

Tegen half zes, net voor de schemering inviel,  bereikten we het bergdorp Betamotamo  waar we twee nachten zouden gaan slapen. Het was een dorp zonder winkels. Maar toch lukte het Lambert, dat we bier konden drinken: de flessen werden uit een ander dorp gehaald.

Donderdag 1 oktober 2015

Op onze derde trekkingdag konden we de meeste spullen uit onze dagrugzak (kleren en toilettas) in de huiskamer van een van onze overnachtingsadressen achter laten, omdat we alleen op en neer naar het laatste primaire woud zouden lopen.

Voor het ontbijt liep ik wat door het dorp rond en daar maakte ik onderstaande foto van wat volwassenen en kinderen, die mij een bezienswaardigheid vonden.

Na het ontbijt in de huiskamer van het huis waar Corrie en Jan sliepen, gingen we met een lichte rugzak met Lambert, Irina en drie dragers (voor het vervoer van de lunch) omhoog. Dat was inspannend, maar we maakten regelmatig stops om weer op adem te komen.  Er was een kort regenbuitje, waartegen we onszelf beschermde met de bladeren van de reizigersplant.

Links: Het dorp Betamotamo met een paar kinderen en volwassenen die ons aanstaren Rechts: We gebruiken de bladeren van de reizigersplant (Ravenala madagascariensis) als paraplu tijdens een kort regenbuitje

Na ongeveer twee a drie uur klimmen kwamen we bij het primaire woud aan. Op een kleine open plek in het woud werden een aantal grote bladeren van de reizigersplant gelegd, waar we later op zouden plaatsnemen voor de lunch. Lambert ging op onderzoek uit om indri’s te vinden. Vrij snel vond hij drie individuen, die rustig in een boom zaten en die bladeren aten. Ik kon goed dichtbij komen, waardoor ik mooie foto’s en videofragmenten kon maken.

Helemaal links: Een indri kijkt ons aan vanuit een boom Links: Een indri zit rustig op een boomtak Rechts: Een indri klimt in een boom omhoog

Lambert probeerde de indri's te verleiden om te gaan “zingen” door kreten te laten, maar daar trapten ze niet in. We vonden naast deze lemuren ook interessante planten in bloei, waaronder twee soorten uit de Solanaceae familie, een orchidee en de vleermuisbloem (een soort uit het geslacht Tacca).

We gebruikten de lunch (picknick) in het bos op de bladeren van weer een reizigersplant.

Links: De typisch gebouwde bloem van de vleermuisbloem (Tacca spec.) Rechts: We picknicken op de groene bladeren van de reizigersplant

In de middag waren we rond half vijf weer terug in het dorp. Musici uit een ander dorp zouden in ons dorp muziek maken en daarbij zou er ook gedanst worden. Rond vijf uur kwamen de muzikanten. We gingen allemaal naar de grootste open plek in het dorp. Toen de muziek een tijdje bezig was, gingen ook de meisjes uit het dorp dansen. Dat zag er heel schattig uit.

Vrijdag 2 oktober 2015

‘Make your shoes wet’, zegt Lambert bij het ontbijt. De afgelopen dagen hebben Lambert en Irina van alles gedaan om te zorgen dat we droge voeten zouden houden bij het oversteken van stroompjes: het leggen van steentjes waarover we kunnen stappen, onze handen vasthouden tot ons op hun rug oversjouwen. Maar nu moesten we deze dag met de schoenen aan door de beken. Elke keer de schoenen uitdoen en weer aandoen zou veel te veel tijd kosten.

Na het ontbijt liepen we vanuit het dorp eerst omlaag en daarna gingen we een paadje naar links in. Dat paadje volgde rechts of links  een beek. We gingen regelmatig door de beek. Na een uur lopen langs de beek kregen we een pad dat van de beek afliep en omhoog liep. Het landschap was mooi, maar het was een half-natuurlijk en een half-cultuur landschap: het originele primaire bos is hier helemaal verdwenen. Het was om verdrietig van te worden, als je de kaal gemaakte hellingen zag. Er vindt een  vorm van landbouw plaats, waardoor de grond wegstroomt of na enige tijd uitgeput is geraakt.

Impressies van het landschap, dat voeger primair oerwoud was, maar nu door houtkap dreigt te eoderen.

Na de lunch liep de route voornamelijk naar beneden. Evenals op de vorige dagen waren er gemakkelijke stukken en stukken die spekglad waren. Maar ons tempo was duidelijk hoger dan op de tweede dag.

Onderweg passeerden we een kapokboom, die vol hing met vruchten waar de kapok uitbarstte.

Helemaal links en links: Een kapokboom (Ceiba pentandra) met rijpe vruchten Rechts: De rijpe vruchten van een kapokboom, waar het 'pluis' er uitspringt

Tegen half vier zei Lambert: ‘Ik heb een verrassing voor jullie. Let op, over 20  minuten.’  En toen, om vier uur, stonden we weer bij een grote rivier.  Het was een grote zijrivier van Rianila, de Vohitra. Aan de overkant lag het dorp Razanaka waar we zouden gaan slapen. Fijn, dat we zo opgeschoten waren, dat we niet tot half zes hoefden te lopen.
We kruisten weer de rivier, nu met een grotere boot, waar wij en de dragers en gidsen inpasten.

Links: We kijken uit op de rivier Vohitra en het dorp Razanaka aan de overkant Rechts:We steken met zijn allen in een boot de rivier Vohitra over naar het dorp Razanaka, waar we gaan slapen

Zaterdag 3 oktober 2015

Dit was de laatste dag van onze trekking. We zouden deze dag  met een bamboevlot de rivier de Vohitra af gaan dalen. Na het ontbijt daalden we vanaf het dorp het pad af naar de rivier, waar een bamboevlot klaar lag. Het vlot bestond grotendeels uit twee lagen dikke bamboestokken, waardoor de bovenste lagen duidelijk boven het waterniveau uitstaken. Boven op die twee lagen waren met andere bamboestokken banken geconstrueerd, waarop wij met zijn vijven en onze gids Lambert konden zitten. Op het deel dat uit een bamboestokkenlaag bestond, stonden de vlotbeheerder en Irina. Zij drukten met elk een bamboestok het vlot de rivier op en boomden ook tijdens de tocht.

We hadden pech, dat de rivier aan het einde van de droge periode zo’n lage waterstand had. Irina en de vlotbeheerder moesten regelmatig met een bamboestok het vlot verder duwen.

Links: We stappen op het bamboevlot, dat ons de Vohitra gaat afvoeren Rechts:Irina boomt het vlot bij passages, waar de stroming van de rivier te langzaam gaat.

Door de trage stroming van de rivier duurde de tocht naar de eindbestemming vijf uur in plaats van de normale drie uur.  Op twee derde van de tocht moesten we even van het vlot af, toen er grote stroomversnellingen kwamen: de vlotbeheerder zou toen alleen het vlot door de sterke stromingen heen manoeuvreren. Voor de stroomversnellingen kropen we de helling op naar de spoorlijn Moramanga/Tamatave wat hoger op de helling. We liepen over de spoorbaan langs de rivier stroomafwaarts tot voorbij de stroomversnellingen.

De Madagassiers gebruiken de spoorlijn ook als wandelpad. We passeren een aantal mensen met een aantal zeboes.

Links:  We liepen enige tijd over de spoorlijn, zodat de vlotbeheerder gemakkelijker met het vlot kon manoeuvreren. Rechts: De schipper voerde alleen het bamboevlot door de stroomversnellingen Helemaal rechts:Tegenliggers op de spoorlijn met enkele zeboes

Daar daalden we weer af naar de rivier en klommen weer op het vlot. Omstreeks twee uur ’s middags bereikten we de voorlopige eindbestemming van het vlot, even onder het dorp Anivorano. De vlotbeheerder zou het vlot verder naar Brickaville afvoeren, waar de afzonderlijke bamboestokken verkocht zouden worden.

We klommen weer omhoog, volgden een klein stukje de spoorbaan naar het dorp. In Anivarano namen we de straatjes naar het centrum, naar een groot plein met winkels waar ook een taxi-brousse stond te wachten. Deze bleek uit te puilen van de passagiers. Dat was een te ongunstige situatie voor ons. We besloten te wachten tot de volgende zou komen.

Het centrale plein van Anivarano (panorama foto)

Toen  de volgende taxi-brousse kwam, besloot Lambert voor tien personen een zitplaats te reserveren, zodat we eerder zouden kunnen vertrekken. We zouden dan ook beter kunnen zitten. Binnen een half uur vertrok het busje naar Brickaville,  waar we aankwamen toen het al donker begon te worden.  Daar konden we redelijk snel overstappen naar een taxi-brousse naar Tamatave, waar we omstreeks half negen afgezet werden bij het Centre Lambohoany, veel later dan gepland.

George en Marcia hadden ons eerder verwacht, zij hadden al gereserveerd bij het restaurant Ocean501 aan het strand. Met twee taxi’s gingen we met zijn zevenen naar het terras, waar we met het geluid van de branding van de Indische Oceaan op de achtergrond genoten van een heerlijke maaltijd: een fijne afsluiting van een mooie tocht.

GPS gegevens en kaartje van deze route

Tijdens deze tocht heb ik met mijn Garmin Oregon 450 GPS ontvanger  tracks opgeslagen. Dit materiaal is beschikbaar als GPX bestand.  De track kan in Mapsource or Basecamp getoond worden, als u de OpenStreetMap van Madagascar download en installeert.

De GPX file is samen met het kaartje en een hoogteprofielafbeelding van de trekking gezipt in een bestand, dat u hier kunt downloaden.

Let op: de track van de vijfde dag is niet volledig geslaagd, omdat de batterijen na vier en een halve dag leeg waren: het laatste deel van de trac\k wordt daardoor getoond als een rechte lijn.

Kaartmateriaal

Er is geen geschikt gedetailleerd papieren kaartmateriaal voorhanden voor dit gebied.

Literatuur

Daniel Austin & Hilary Bradt Madagacar The Bradt Travel Guide, 2014 ISBN 9 781841 624983 http://www.bradtguides.com/shop/africa/madagascar/madagascar-2934.html
Fred Triep De roep van de indri- Terugkeer naar Fascinerend Madagaskar (reisverhaal) Free Musketeers, 2013 ISBN 9 789048 429370 www.freemusketeers.nl/boek/6243/De%20roep%20van%20de%20indri%20-%20Terugkeer%20naar%20fascinerend%20Madagaskar www.facebook.com/roep.van.indri
Fred Triep Het verdriet van Koesoesoe (roman) Free Musketeers, 2015 ISBN 9 789048 438723 www.freemusketeers.nl/boek/8174/Het%20verdriet%20van%20Koesoesoe www.facebook.com/verdriet.van.koesoesoe

Links

Op de volgende webpagina wordt meer informatie gegeven over dit gebied

• De website van Centre Lambahoany

Deze pagina is aangemaakt op zaterdag 23 april 2016.

Voor aanvullingen en wijzigingen, stuur mij een email:

email: Fred Triep