2. Die ‘bescherming van Sint Nicolaas’ constateerden we pas lopenderwijs, ik vind het toepasselijker om dit feit achteraf te constateren dan er mee te openen. We begonnen onze wandeling geheel onbevangen, helemaal niet met de bedoeling die bescherming af te roepen of zo. Pas veel verder op de route werden de ‘toevalligheden’ omtrent het aantreffen van signalen die met Sinterklaas te maken hadden voor ons van belang.

3. U gebruikt hier het negatieve woord ‘maar’, en de ondefinieerbare term ‘aparte’ stijl. Het woord ‘maar’ zwakt op slag de term ‘goed leesbaar’ af, en het woord ‘aparte’ vertelt de lezer niet hoe deze stijl dan wel is. In de schrijverswereld moet je de lezer ‘laten zien’ wat je bedoelt: Een ‘apart’ huis kan een middeleeuwse fort, maar ook een supermodern huis zijn. Wat is een aparte schrijfstijl?

4. Ook hier maakt u weer gebruik van het negatieve woord ‘slechts’. Dit waarschijnlijk omdat u ervan op de hoogte bent dat er ook boeken over wandeltochten geschreven zijn waar wel gedetailleerde kaarten in opgenomen zijn. Het ontbreken van de kaartjes in ons boek neemt niet weg dat we zeer openlijk en gedetailleerd omschreven hoe we met de problemen omgingen die we tegenkwamen, onze ontmoetingen met mensen, de hitte die we moesten trotseren, hoe we ons er met humor doorsleepten. Dit zijn toch veel leukere details om te lezen, dan een route te kennen die je waarschijnlijk toch niet zelf gaat lopen.

5. Is het hier bedoelde boek beter leesbaar, of is de route die de auteur liep beter te volgen? Liever heb ik een recensie over ONS boek, niet een vergelijking met andere boeken. Er bestaan waarschijnlijk honderden boeken over wandelingen die telkens weer anders geschreven zijn, maar wat is beter of slechter?

6. Weer een overbodige vergelijking: Wie mist het thuisfront NIET tijdens zo’n onderneming? Onze palmtop was niet bedoeld om dat gemis op te vangen, maar om ons reisdagboek in op te slaan en verslagjes door te mailen naar de lokale omroep en de website. Dat we er mee konden e-mailen naar het thuisfront was mooi meegenomen.

7. Het principe van een pelgrimage, alles achterlaten en reiken naar het gestelde doel, was nooit onze opzet (zie punt 1) Omdat we al het sponsorgeld naar het goede doel wilde laten gaan (wie sponsort er tenslotte twee wandelaars?) betaalden we alles zelf en moesten we dus ‘low-budget’ reizen. Hier hadden we geen moeite mee, het maakte onze tocht veel avontuurlijker.

8. Wij vinden zelf dat onze tocht zéér geslaagd is. Het was een moeilijke, zware maar zeer avontuurlijke onderneming en ik zou morgen, nee vanavond nog aanlopen om het over te mogen doen. De uitdrukking ‘niet geslaagd in het reiken naar het gestelde doel’ slaat wat ons betreft nergens op.

9. Zoals omschreven in het boek, mochten we de GPS lénen. We hadden ons van tevoren niet verdiept in de werking van de GPS, maar zo’n ding leek ons wel handig. Francine is een goede navigator met de kaart (een gewone autowegenkaart) en heeft ons er goed door geloodst, op enkele momenten na. Dáár maakten we pas gebruik van de GPS en redde hij wél de situatie. Dus het was andersom, vóór de verdwaling keken we niet op de GPS.

10. Hier weer een niet te definiëren omschrijving: ‘pakt slecht uit’. (Laat het zien!) Wat gebeurde er toen ‘het slecht uitpakte’? stonden we voor rivieren die we niet over konden? Stuurden ze ons de verkeerde kant op? Nee, we liepen óm, kilometers en kilometers. Ons doel was: te lopen van Amsterdam naar Bari. Ons doel was niet om dat uitsluitend over wandelpaden te doen, anders hadden we de tijd die onze tocht in beslag nam moeten verdubbelen

11. U vermeldt dat we het OV gebruiken voor verkenning van trajecten. Waar kan de lezer van deze recensie vernemen dat dat pas was NADAT WE AL DRIE MAANDEN MET RUGZAK HADDEN GELOPEN! Ik was aan het einde van mijn krachten na twee maanden lopen in een temperatuur van zo’n 40 graden. Als we de maatregel van het lopen zonder rugzak niet hadden toegepast had ik moeten stoppen. Het was een noodgreep waar anderen misschien het bijltje erbij neer hadden gegooid. Twee weken later liepen we weer met rugzak!

12. Ik begrijp niet hoe u aan het gewicht van 18 kilo komt. Het basis gewicht (dus zonder de spullen die we aan hadden) was 10 kilo inclusief rugzak. Met water en eten op zijn hoogst 12 of 13 kilo. U denkt toch niet dat we met 20 slipjes en spijkerbroeken op stap waren?

13. Een erg omslachtige zin die je twee keer moet lezen om te begrijpen wat er staat.

14. Wat bedoelt u met ‘een kritische stijl’? En waarom bewerkstelligt dit een kleine doelgroep? Is het voor ‘professionele’ wandelaars (die u waarschijnlijk bent) niet interessant? Of is het voor ‘gewone’ wandelaars niet leuk te lezen hoe we door Europa zwoegden, met onze problemen omgingen. En hoe zit het met de Italië liefhebbers? De lezers van reisverhalen?

15. Er zijn reisverhalen die niet geïllustreerd zijn. Er zijn boeken die 30 of misschien wel 60 afbeeldingen hebben. Ons boek bevat er 160, waarvan eenderde kleur! Wat heet spaarzaam geïllustreerd?

16. De ‘kapstok’ Een door schrijvers verafschuwd cliché.

17. Een complexe zin waarvan ik de betekenis niet echt kan doorgronden