Een pad langs de Overijsselse Vecht, dat om een voortzetting in oostelijke richting vraagt.

Het Vechtdalpad is een aardig initiatief van verschillende overheden en de regionale VVVs, die voor dit pad een combinatie gevormd hebben. Het boek over dit pad is in tweeën gedeeld. In het eerste deel wordt het ontstaan en de geschiedenis van de streek beschreven. De achtergrond tekst vult de helft van het boek. De beschrijving van de routes neemt de andere helft in beslag.

Een handige toevoeging vormen de extra losse kaarten die als losse bijlagen in het boek zijn opgenomen. Het boek kan bij een regenbui keurig in de jas of de tas blijven. De losse kaarten zijn geplastificeerd zodat die wel een druppeltje kunnen hebben. Het boek zelf is gevat in een handig formaat. De routes komen steeds bij of langs een openbaar vervoer punt (bus of trein) zodat de gehele route eenvoudig in etappes gelopen kan worden, als je in de streek verblijft. Maar een heen en terug reis naar een andere plaats is ook heel goed mogelijk. De routes variëren in lengte van 17 tot 22 kilometer maar met een beetje creativiteit kan een deel van de route tot 28 kilometer worden verlengd. Er is bij dit boek geen extra topografische ondergrond nodig, daar de omgeving aan de hand van duidelijke kaarten uitvoerig in het boek wordt behandeld. Terwijl de route ook nog eens op een topo is ingetekend. Het boek is gezet in een magere, kleine maar duidelijke letter.

Een aardig detail wordt gevormd door het feit dat de spoorlijnen in dit deel van het land nog niet eens hun 100 jarige jubileum bij de door de overheid gesponsorde Nederlandse Spoorwegen hebben mogen beleven. De lijn van Marienberg naar Almelo is sinds kort weer in private handen overgegaan. Een aardig gezicht als je op het station van Marienberg alleen op de bekende kleuren van NS rekent en er toch een andere schildering op de treinstellen is aangebracht. Na lezing van het boek valt mijn keus op het ogenschijnlijk mooiste traject tussen Ommen en Marienberg met de mogelijkheid om het te verlengen naar Hardenberg. Dit deel loopt langs de Sahara, een zandvlakte en door de bossen die tussen de Ommer- en Lemelerberg en de Vecht liggen. Maar de route loopt ook langs de meanderende, verlaten of dode armen van de Vecht. Dit deel bevat ook de minste bebouwde delen en kent het hoogste gehalte aan flora en fauna voor hen die er op letten. Een deel loopt over een geasfalteerd fietspad, maar je hoeft tenslotte niet over het asfalt te lopen, dit is trouwens op een drukke fietsdag maar beter ook. Maar verder door bossen en over een camping, waar je altijd wel een klein plekje voor je trekkerstent kunt vinden, maar ook wat kunt drinken of eten. De bewegwijzering van het traject over de camping is ondertussen, na het eerste seizoen, al aangepast, het was te eenvoudig om je op het grote terrein te verlopen. Maar de groene schildjes op de groen bemoste paaltjes, een natuurlijke keuze, zijn soms lastig te vinden. Maar dit is ook al een bekend compromis tussen de wandelaars en de natuurbeheerders of conserveerders. Het is gewoon een kwestie van goed opletten en attent de kaart volgen.

De doelgroep

De route beschrijvingen kunnen gebruikt worden door toeristen, de inwoners van de streek en andere wandelaars wier keuze nu eens niet op het Pieterpad gevallen is maar die gewoon een ander mooi pad, tussen Zwolle en Gramsbergen willen verkennen of bewandelen.

Gegevens

Ernst en Scharloo
Het Vechtdalpad, Te voet langs de Overijsselse Vecht
VVV’s Overijssels Vechtdal, 1998
ISBN  90 - 9011123 - 98
Prijs f 19,50